اتکا به رشد از مسیر مهاجرت یا جهش بهرهوری، بیش از آنکه راهحلی پایدار برای بحران بدهی باشد، یک توهم مالی است. شواهد نشان میدهد هر دو مسیر
اقتصادهای ثروتمند با بدهیهای بیسابقه، کسریهای مزمن و نرخهای بهره بالا در آستانه عصر تازهای از بیثباتی مالیاند؛ عصری که در آن تورم،
نشست «تعهد سویا» در اسپانیا با هدف احیای تأمین مالی توسعه جهانی برگزار شد، اما کاهش کمک کشورهای ثروتمند و بحران بدهی، تحقق اهداف توسعه