رکود در اقتصاد ایران ادامه دارد؛ شاخص مدیران خرید مرداد به ۴۵.۳ رسید و تولید، فروش و اشتغال در پایین‌ترین سطح سه سال اخیر قرار گرفت. کاهش

خاموشی‌های مرداد دوباره گریبان صنعت سیمان را گرفت؛ صنعتی انرژی‌بر که هر بار در اولویت قطع برق قرار می‌گیرد، بی‌آنکه سیاستی پایدار برای

اروپا هشدار داده اگر تا پایان اوت پیشرفتی در مذاکرات نباشد، «مکانیسم ماشه» را فعال می‌کند؛ بندی از برجام که می‌تواند همه تحریم‌های

امنیت غذایی فقط به معنای پر بودن انبارها نیست؛ بلکه به توان جامعه در تأمین پایدار، سالم و متنوع مواد غذایی بازمی‌گردد. اما در ایران، سال‌ها

دیوید لینچ در کتاب «بدترین شرط‌بندی جهان» روایت می‌کند که جهانی‌سازی از رؤیای رفاه و صلح، به قمار خطرناکی بدل شد که نابرابری، خشم اجتماعی و

چهار بانک بزرگ چین با دارایی‌های نجومی و رشد دو رقمی، جایگاه سنتی وال‌استریت را تهدید کرده و محور مالی جهان به آرامی از آمریکا به آسیا

پس از ماه‌ها رکود و خروج سرمایه، صندوق‌های طلا دوباره مقصد اصلی نقدینگی خرد شدند. ورود ۳۶ همت پول حقیقی از ابتدای سال ۱۴۰۴ تاکنون، نشانه‌ای

مارتین ولف در نقد سیاست‌های تجاری ترامپ هشدار می‌دهد: حمایت‌گرایی نه شغل می‌آفریند، نه عدالت؛ بلکه ابزاری است برای فریب طبقه کارگر و تقویت

وقتی علم اقتصاد قربانی شعارهای پرطمطراق می‌شود، نتیجه‌اش نسخه‌پیچی‌های عوام‌فریبانه‌ای است که نه برای نجات مردم، که برای حذف عقلانیت

در میانه تهدیدهای ژئوپلیتیکی و بحران‌های فزاینده اقتصادی، دولت ایران همچنان به مماشات و عقب‌نشینی در برابر فشارهای کوتاه‌مدت ادامه می‌دهد؛

برخلاف سنت دیرینه بازار، تشدید تنش در خاورمیانه باعث جهش ماندگار قیمت نفت نشد. واکنش سرد معامله‌گران، از تحول در روان‌شناسی بازار و وفور

در منطقه‌ای پرریسک و ناپایدار، تاب‌آوری اقتصاد ایران در برابر سناریوهای جنگی به آزمونی حیاتی بدل شده است؛ گزارشی از الزامات ساختاری