کشاورزی میتواند حتی در جغرافیای محدود، با سیاستگذاری هوشمند و سرمایهگذاری هدفمند، به موتور توسعه و امنیت غذایی بدل شود؛ تجربه جهانی،
واردات بیسابقه گوشت در سال ۱۴۰۳ گرچه بازار را موقتاً آرام کرد، اما سود دامداران را کاهش داد و وابستگی ارزی را بالا برد؛ چالشی که تعادل
رئیس اتحادیه دام سبک با انتقاد از سیاستهای حمایتی در بازار گوشت، واردات بیرویه گوشت را فاقد توجیه دانست. وی تصریح کرد: این واردات نه تنها
امنیت غذایی فقط به معنای پر بودن انبارها نیست؛ بلکه به توان جامعه در تأمین پایدار، سالم و متنوع مواد غذایی بازمیگردد. اما در ایران، سالها
با وجود تاریخ کهن و ظرفیتهای طبیعی، کشاورزی ایران از ناپایداری نهادی و افت بهرهوری رنج میبرد؛ وضعیتی که امنیت غذایی و توسعه پایدار را در
سود تولید بر دوش کشاورز است اما در جیب واسطه مینشیند؛ شکاف عمیق میان مزرعه و بازار، نهتنها چرخه تولید را فرسوده کرده، بلکه زنگ خطر برای
سیاست خرید تضمینی، ابزاری کلیدی برای حمایت از کشاورزان و تأمین امنیت غذایی است؛ اما ضعفهای ساختاری آن بهرهوری و کیفیت تولید را در بلندمدت
نابسامانی تجارت کشاورزی ایران با نوسان قیمتها و تضاد نهادی، زنگ خطر بحران ساختاری را به صدا درآورده؛ مسیری که فقط با برنامهریزی یکپارچه و
امنیت غذایی ایران با چالش کمآبی، تحریمها و ناکارآمدی شیوههای سنتی کشاورزی مواجه شده است؛ وضعیتی که آینده تولید محصولات استراتژیک را در
توافقات کشاورزی ایران با بریکس، از شیلات تا گوشت حلال، نوید جهشی در دیپلماسی اقتصادی میدهد؛ فرصتی برای تقویت امنیت غذایی و کاهش واردات.