سال نخست اجرای برنامه هفتم پیشرفت نشان داد صنعت انرژی کشور از اهداف تعیین‌شده فاصله زیادی دارد؛ شکاف میان تولید و مصرف، توسعه را کند کرده و

قطعی و نوسانات برق در بخش کشاورزی، خرابی تجهیزات و کاهش تولید را به همراه داشته که نشان از ضرورت مدیریت پایدار انرژی و زیرساخت‌های مقاوم

با تشکیل سازمان بهینه‌سازی و مدیریت راهبردی انرژی، بازار صرفه‌جویی وارد مرحله تازه‌ای می‌شود؛ رویکردی که می‌خواهد تمرکز را از صرفاً تولید

سیمان اصفهان با بازدهی بالا و سودآوری قابل توجه، اما تحت فشار ناترازی انرژی که خطوط تولید را متوقف می‌کند، با چالش‌های نقدینگی و ریسک بالای

بحران برق ایران در ۱۴۰۳ با ۱۱۰۰ ساعت ناترازی، نشان می‌دهد تمرکز صرف بر توسعه نیروگاه ناکافی است؛ اصلاح تعرفه‌ها، مدیریت مصرف و سرمایه‌گذاری

سال ۱۴۰۳ با ثبت بیش از ۱۱۰۰ ساعت ناترازی در شبکه برق، بار دیگر ناپایداری ساختاری این صنعت را آشکار کرد؛ شکافی که به‌جای توسعه پرهزینه

ناترازی انرژی در ایران با تحمیل خسارت ۲۳ میلیارد دلاری در سال ۱۴۰۳، نشانه‌ای هشداردهنده از ناکارآمدی ساختاری است؛ جایی‌که وفور منابع با فقر

محدودیت برق از ابتدای مرداد، صنعت سیمان را با اختلال تولید، فرسایش تجهیزات و جهش قیمت مواجه کرده؛ بحرانی که آثار آن تا پروژه‌های عمرانی هم

نظام تعرفه‌گذاری برق با یارانه پنهان، الگوی مصرف صنعت را ناکارآمد کرده است. با وجود اصلاحات اخیر، همچنان فاصله معناداری میان سیاست‌گذاری و

شاخص قیمت تولیدکننده برق در اردیبهشت ۱۴۰۴ به عدد ۵۵۱.۵ رسید؛ افزایشی که در عین بی‌سر و صدا بودن، حامل پیام‌هایی روشن درباره شکاف میان هزینه