ناترازی انرژی در ایران با تحمیل خسارت ۲۳ میلیارد دلاری در سال ۱۴۰۳، نشانه‌ای هشداردهنده از ناکارآمدی ساختاری است؛ جایی‌که وفور منابع با فقر

محدودیت برق از ابتدای مرداد، صنعت سیمان را با اختلال تولید، فرسایش تجهیزات و جهش قیمت مواجه کرده؛ بحرانی که آثار آن تا پروژه‌های عمرانی هم

نظام تعرفه‌گذاری برق با یارانه پنهان، الگوی مصرف صنعت را ناکارآمد کرده است. با وجود اصلاحات اخیر، همچنان فاصله معناداری میان سیاست‌گذاری و

شاخص قیمت تولیدکننده برق در اردیبهشت ۱۴۰۴ به عدد ۵۵۱.۵ رسید؛ افزایشی که در عین بی‌سر و صدا بودن، حامل پیام‌هایی روشن درباره شکاف میان هزینه

واردات برق به جای اصلاح ساختارها، نمادی از چالش‌های بلندمدت صنعت برق است؛ جایی که هزینه‌های تولید افزایش یافته و سرمایه‌گذاری کاهش یافته

با وجود ذخایر عظیم گاز، ایران درگیر زنجیره‌ای ناکارآمد و غیرشفاف است؛ ساختاری که نه‌تنها بهره‌وری را کاهش داده، بلکه امنیت انرژی را نیز در

ناترازی انرژی با ریشه‌هایی عمیق در سیاست‌گذاری قیمتی، حالا به بحرانی ساختاری بدل شده که تداوم آن، مسیر توسعه را منحرف و تاب‌آوری اقتصادی را

بحران بنزین، نشانه ناترازی ساختاری انرژی ایران است؛ مصرف شتابان و یارانه‌های پنهان، اقتصاد را به لبه سقوط رسانده‌اند. ادامه مسیر، بدون

در حالی که ناترازی انرژی سبب بروز مشکلاتی برای صنایع از محل ایجاد محدودیت برای آنها شده، برخی صنایع از بازار برق آزاد بورس انرژی برق مورد

مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران با اعلام اینکه تفاهم‌نامه افزودن بیواتانول به سبد سوخت در بهمن گذشته امضا و امروز