به گزارش خبرنگار اقتصادرَوا، صنعت سیمان ایران با برخورداری از ویژگی‌های منحصربه‌فرد اقتصادی، همچنان یکی از گزینه‌های جذاب و کم‌ریسک برای سرمایه‌گذاران بلندمدت محسوب می‌شود. جریان نقدینگی باکیفیت، تقسیم سود مطلوب، بازدهی متناسب با نرخ تورم، مصونیت نسبی از نوسانات قیمت جهانی محصول و هماهنگی عرضه و تقاضا در بازار داخلی از جمله مزیت‌های برجسته این صنعت هستند. افزون بر این، محدودیت ریسک ناشی از افزایش قیمت حامل‌های انرژی به دلیل سیاست‌های حمایتی دولت و وابستگی اندک به مواد اولیه وارداتی، موقعیت این صنعت را در برابر شوک‌های بیرونی تقویت کرده است.

تحولات صنعت در سال ۱۴۰۳

سال ۱۴۰۳ برای صنعت سیمان با چالش‌های جدیدی در حوزه تأمین انرژی همراه بود. کمبود برق در تابستان، به دلیل افزایش مصرف خانگی و صنعتی، منجر به کاهش تولید کلینکر (ماده اولیه سیمان) شد. هم‌زمان، قطع زودهنگام گاز واحدهای تولیدی در پاییز، به دلیل اولویت تأمین سوخت خانگی، این کسری را تشدید کرد و زنجیره تأمین را با اختلال مواجه ساخت. نتیجه این محدودیت‌ها، کاهش موجودی سیمان در بازار و ایجاد تقاضای انباشته بود که تأثیر مستقیمی بر روند قیمتی سهام شرکت‌ها در بورس گذاشت. برخلاف سال‌های گذشته که رکود فصل زمستان در بازار سیمان مشهود بود، در سال ۱۴۰۳ این صنعت، باوجود سرمای هوا، رقابت‌پذیری خود را در مقایسه با سایر گزینه‌های سرمایه‌گذاری حفظ کرد و شاهد رشد قیمت سهام شرکت‌ها بود. این پدیده نشان‌دهنده بهبود ساختار مدیریتی و انعطاف‌پذیری بالای صنعت در مواجهه با ناملایمات است.

در سال ۱۴۰۳، صنعت سیمان در میان صنایع متوسط و بزرگ، با کسب بازده ۵۲ درصدی، برای چهارمین سال پیاپی در بین صنایع برتر قرار گرفت. همچنین ارزش ریالی این صنعت (به‌جز هلدینگ‌ها) از ۱۵۲ همت به ۲۰۵ همت افزایش یافت که نشان‌دهنده رشد و توجه ویژه به این بخش است.

از انرژی یارانه‌ای تا تقاضای انفجاری؛ ۳ دلیل شکست‌ناپذیری سیمان در بورس

با توجه به ماهیت پروژه‌های عمرانی و زیرساختی، تقاضای سیمان از کشش قیمتی پایینی برخوردار است. این ویژگی به تولیدکنندگان اجازه می‌دهد افزایش هزینه‌های تولید ناشی از تورم را به مصرف‌کننده منتقل کنند. همچنین، اختصاص سهمیه انرژی ثابت و یارانه‌ای به تولیدکنندگان سیمان، ریسک افزایش قیمت انرژی را به حداقل رسانده است.

باوجود صادرات محدود، بیش از ۹۰ درصد تولید این صنعت در بازار داخلی مصرف می‌شود که آن را از نوسانات قیمت جهانی و رقابت خارجی مصون نگه می‌دارد.

باوجود چالش‌های انرژی در سال گذشته، صنعت سیمان با بهینه‌سازی مصرف سوخت، استفاده از فناوری‌های کم‌مصرف و تنوع‌بخشی به منابع تأمین انرژی (مانند نیروگاه‌های زغال‌سنگ) در حال کاهش وابستگی به گاز طبیعی است. از سوی دیگر، برنامه‌ریزی برای افزایش صادرات به بازارهای منطقه‌ای، در صورت بهبود روابط سیاسی، می‌تواند به‌عنوان یک عامل رشد آتی در نظر گرفته شود. درمجموع، این صنعت با تکیه بر مزیت‌های ساختاری و اصلاح رویه‌های تولید، همچنان در زمره صنایع پیشرو و مقاوم اقتصاد ایران جای خواهد داشت.

گزارش از: مسعود امیریان، کارشناس بورس