یارانههای پنهان سالهاست اقتصاد ایران را فلج کرده و به جای عدالت، موتور فساد و ناکارآمدی شدهاند. بدون اصلاح شفاف و عادلانه، این زنجیر
جهان در آستانه نظمی نو قرار دارد؛ نظمی آکنده از بیثباتی سیاسی، رقابت فزاینده آمریکا و چین، بحرانهای زیستمحیطی و ظهور فناوریهایی چون هوش
شاخص نهادههای ساختمانی تهران در بهار ۱۴۰۴ با رشد سالانه نزدیک به ۵۰ درصد رکورد زد. جهش شدید در گروههایی مثل سیمان و گچ هزینه ساختوساز را
وابستگی متقابل که روزی ضامن ثبات بود، امروز به ابزاری برای فشار و سلطه بدل شده است؛ پژوهش فارل و نیومن نشان میدهد چگونه گلوگاههای جهانی
ولی نصر در «راهبرد کلان ایران» نشان میدهد که سیاست خارجی ایران بیش از ایدئولوژی، بر بقا، استقلال و تجربههای تاریخی استوار است.
سیاستهای اقتصادی ترامپ نظم جهانی هفتادساله را بر هم زده و آمریکا را از «بیمهگر جهانی» به «استخراجگر سود» بدل کرده؛ نظمی پرهزینه و ناامن
گزارش شامخ مرداد ۱۴۰۴ نشان میدهد اقتصاد ایران برای هفدهمین ماه متوالی در رکود مانده؛ با سقوط تولید به ۴۴ و افت بیسابقه انتظارات آینده به
شبکه بانکی در پنجماهه نخست ۱۴۰۴ بیش از ۳۲۳۳۷ هزار میلیارد ریال تسهیلات پرداخت کرد؛ ۷۵ درصد آن به بنگاهها و حدود یکچهارم به خانوارها،
استقلال بانکهای مرکزی با فشارهای سیاسی و بیاعتمادی عمومی در آستانه تهدیدی جدی است؛ بحرانی که میتواند ثبات پولی و اعتماد به اقتصاد جهانی
اوراق گام با وجود رشد مقطعی و اصلاحات نهادی، به دلیل نکول دورقمی، نرخهای بالای تنزیل و تمرکز بر صنعت خودروی کمبازده، هنوز نتوانسته جایگاه