به گزارش اقتصادرَوا؛ دولت دونالد ترامپ، از طریق اسکات بسنت، وزیر خزانه‌داری آمریکا، متعهد به ارائه کمک مالی اضطراری چند میلیارد دلاری به دولت خاویر میلی، رئیس‌جمهور لیبرتارین آرژانتین، شده است. این حمایت که ممکن است تا ۲۰ میلیارد دلار برای تثبیت پزوی آرژانتین و خرید اوراق قرضه به منظور حفظ میلی در قدرت باشد، سؤالات جدی را درباره انگیزه‌های سیاست خارجی واشنگتن مطرح می‌کند. در حالی که بسنت در ابتدا مشکلات مالی آرژانتین را دارای «اهمیت سیستمی» برای ایالات متحده توصیف کرد، کارشناسان بین‌المللی این توجیه اقتصادی را رد می‌کنند، زیرا جریان‌های تجاری و مالی بین دو کشور ناچیز است. تحلیلگران استدلال می‌کنند که این اقدام در درجه اول، ناشی از حمایت ایدئولوژیک و سیاسی از یک متحد لیبرتارین است، نه ملاحظات پولی.

زمینة اقتصادی و چالش‌های میلی

میلی دو سال پیش با وعده رفع آسیب‌های سیاست‌های پرونیستی به قدرت رسید و در برخی زمینه‌ها موفق بود؛ به طور مثال، نرخ تورم سالانه را به ۲۰ درصد کاهش داد که از نظر استانداردهای آرژانتین یک «پیروزی» محسوب می‌شود. با این حال، «شوک‌درمانی» او هزینه‌های سنگینی داشته است. تقویت پزو که برای مهار تورم ضروری بود، رقابت‌پذیری اقتصاد را کاهش داده و نرخ بیکاری را افزایش داده است. این شرایط به بحران ارزی کلاسیک در آمریکای لاتین شباهت دارد، جایی که پول پرارزش منجر به رکود و کاهش اعتماد سرمایه‌گذاران می‌شود. بدتر از آن، شکست انتخاباتی اخیر حزب میلی در استان پرجمعیت بوئنوس‌آیرس، نشان‌دهنده ناامیدی رأی‌دهندگان و خطر بازگشت به سیاست‌های پرونیستی است.

اولویت‌های ایدئولوژیک در سیاست خارجی

حمایت ایالات متحده از میلی کاملاً سیاسی به نظر می‌رسد. بسنت در مراسم اهدای جایزه به میلی، او را به دلیل ایستادگی «در برابر تشکیلات» و تلاش برای «دوباره عالی کردن آرژانتین» ستود که این لحن بر همسویی ایدئولوژیک با دیدگاه ترامپ تأکید دارد.

این رویکرد در تضاد شدید با رفتار دولت ترامپ نسبت به برزیل، یکی از ده اقتصاد بزرگ جهان، است که رئیس‌جمهوری چپ‌گرا دارد. ترامپ پیش‌تر تعرفه‌های ۵۰ درصدی خودسرانه‌ای بر صادرات برزیل اعمال کرده بود و اخیراً وزارت خزانه‌داری آمریکا، قضات برزیلی را که قوانین کشورشان را اجرا می‌کردند، تحریم کرده است. این تفاوت رفتاری نشان می‌دهد که دولت ترامپ به طور فعال در حال ترویج تشکل‌های راست‌گرا (مانند آلترناتیو برای آلمان در اروپا) و تنبیه مخالفان ایدئولوژیک خود در سراسر جهان است.

تناقض‌ها و ریسک‌های مالی

این کمک مالی با یک تناقض ذاتی روبه‌رو است: میلی، با وجود ادعای لیبرتارین بودن، برای پایداری پزوی آرژانتین به پول قرض شده متکی است. آرژانتین در حال حاضر بزرگ‌ترین استقراض کننده از صندوق بین‌المللی پول است (که امسال نیز ۲۰ میلیارد دلار دیگر دریافت کرد) و این امر سؤالات جدی درباره چگونگی بازپرداخت احتمالی وجوه ایالات متحده مطرح می‌کند. کارشناسان (مانند برد ستسر) تردید دارند که این تزریق مالی بتواند پزو را بدون نیاز به کاهش اجباری ارزش پول حفظ کند و ممکن است این وام «پلی به ناکجاآباد» باشد، نه یک وام موقت.

علاوه بر این، یک کنایه دیگر در این مداخله وجود دارد: میلی برای کسب ارز سخت، مالیات بر صادرات محصولات کشاورزی را معلق کرد؛ این امر باعث شد چین فوراً حجم زیادی از محصول سویا را خریداری کند. این وضعیت به ضرر کشاورزان آمریکایی تمام شد که پیش از این نیز از جنگ‌های تجاری ترامپ آسیب‌دیده بودند. با این حال، وزیر خزانه‌داری بسنت اعلام کرد که پایان دادن به این معافیت مالیاتی بخشی از گفتگوهای دوجانبه برای کاهش صادرات آرژانتین خواهد بود. در نهایت، حتی با وجود حمایت مالی قوی آمریکا، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که اگر بازارها شکست احتمالی دولت میلی را در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۷ پیش‌بینی کنند، دستیابی به ثبات ممکن است دشوار باشد.

گزارش از: امیرحسین مستقل، کارشناس اقتصادی