کاهش مستمر منابع آبی ایران، تشدید تغییر اقلیم و مدیریت ناکارآمد، بحران آبی را به تهدیدی فراگیر تبدیل کرده که امنیت غذایی، اقتصاد کشاورزی و

با ادامه کاهش بی‌سابقه ذخایر سدها، تهران با شدیدترین بحران آبی سال‌های اخیر روبه‌رو است. اگر مصرف تغییر نکند، تابستان ۱۴۰۴ می‌تواند آغاز

توسل شتاب‌زده به بازچرخانی آب، بدون در نظر گرفتن تبعات فنی و بومی، می‌تواند بحران منابع زیرزمینی کشور را تشدید کند؛ رویکردی که به‌جای علاج،

افت ۵۸درصدی حجم آب در سد امیرکبیر و کاهش بی‌سابقه در سایر سدهای تهران، پایتخت را با بحرانی فراگیر روبه‌رو کرده است؛ وضعیتی که فراتر از

در پی هشدار موج گرمای شدید از ۲۸ تا ۳۰ تیر، نهادهای مسئول نسبت به افزایش دما، مصرف برق و آسیب به بخش کشاورزی هشدار داده و اقدامات فوری را

سرپرست دفتر امور آب کشاورزی وزارت جهاد کشاورزی با هشدار نسبت به سدسازی بیش از ظرفیت منابع آبی کشور، بر لزوم بازنگری طرح‌های سازه‌ای در حوزه

تهران برای چندمین روز متوالی با هوایی ناسالم مواجه است؛ شرایطی که به‌ویژه برای گروه‌های حساس جامعه خطرناک تلقی می‌شود و هشدارها درباره تردد

کاهش ۴۰درصدی بارش‌ها و افت چشمگیر ذخایر سدها تا خرداد ۱۴۰۴، زنگ هشدار تازه‌ای برای بحران آب در کشور به صدا درآورده؛ بحرانی که تبعات

طومار شیخ بهایی، سندی نظام‌مند از عصر صفویه برای تقسیم آب زاینده‌رود است؛ مدلی که با مشارکت مردم، عدالت‌محوری و دقت زمانی، هنوز الهام‌بخش

بازار آب به‌عنوان راهکاری نوین برای مدیریت بحران کم‌آبی، می‌تواند بهره‌وری و عدالت در تخصیص منابع را افزایش دهد؛ اما بدون زیرساخت و قوانین