رکود در اقتصاد ایران ادامه دارد؛ شاخص مدیران خرید مرداد به ۴۵.۳ رسید و تولید، فروش و اشتغال در پایین‌ترین سطح سه سال اخیر قرار گرفت. کاهش

خاموشی‌های مرداد دوباره گریبان صنعت سیمان را گرفت؛ صنعتی انرژی‌بر که هر بار در اولویت قطع برق قرار می‌گیرد، بی‌آنکه سیاستی پایدار برای

اروپا هشدار داده اگر تا پایان اوت پیشرفتی در مذاکرات نباشد، «مکانیسم ماشه» را فعال می‌کند؛ بندی از برجام که می‌تواند همه تحریم‌های

امنیت غذایی فقط به معنای پر بودن انبارها نیست؛ بلکه به توان جامعه در تأمین پایدار، سالم و متنوع مواد غذایی بازمی‌گردد. اما در ایران، سال‌ها

شاخص قیمت مصرف‌کننده در آبان با رشد ۳.۴ درصدی به ۴۱۷.۵ واحد رسید. خوراکی‌ها بار دیگر محرک اصلی تورم بودند و تورم نقطه‌ای را در سطح بالای

حذف ارز ۲۸۵۰۰ تومانی در حالی مطرح شده که تمرکز در تخصیص ارز، رانت گسترده و ناکارآمدی زنجیره توزیع، عملاً کنترل قیمت‌ها را بی‌اثر کرده و

اقتصاد ایالات متحده در سال جاری با رشد قوی و «ضد جاذبه» از رکود عبور کرده است، اما این رونق عمدتاً ناشی از دو عامل نابرابر: هوش مصنوعی و

بدهی دولت به بانک مرکزی در یک سال دو برابر شد و نقدینگی به ۱۲ هزار هزار میلیارد تومان رسید؛ سیاستی که کسری بودجه را پوشش می‌دهد اما اقتصاد

وقتی علم اقتصاد قربانی شعارهای پرطمطراق می‌شود، نتیجه‌اش نسخه‌پیچی‌های عوام‌فریبانه‌ای است که نه برای نجات مردم، که برای حذف عقلانیت

در میانه تهدیدهای ژئوپلیتیکی و بحران‌های فزاینده اقتصادی، دولت ایران همچنان به مماشات و عقب‌نشینی در برابر فشارهای کوتاه‌مدت ادامه می‌دهد؛

برخلاف سنت دیرینه بازار، تشدید تنش در خاورمیانه باعث جهش ماندگار قیمت نفت نشد. واکنش سرد معامله‌گران، از تحول در روان‌شناسی بازار و وفور

در منطقه‌ای پرریسک و ناپایدار، تاب‌آوری اقتصاد ایران در برابر سناریوهای جنگی به آزمونی حیاتی بدل شده است؛ گزارشی از الزامات ساختاری