به گزارش خبرنگار اقتصادروا؛ مسدود شدن ۱۸۷ کیف پول رمزارزی ایرانی یا مرتبط با ایران به ارزش بیش از ۱.۵ میلیارد دلار طی دو هفته گذشته، یکی از جدی‌ترین هشدارها برای فعالان حوزه رمزارز محسوب می‌شود؛ هشداری که ابعاد آن بسیار فراتر از یک رخداد صرفاً تکنیکی است و می‌تواند به نقطه عطفی در نگرش سرمایه‌گذاران ایرانی به این بازار تبدیل شود. برای درک اهمیت این اتفاق کافی است بدانیم این رقم معادل کل واردات سالانه دارو، یا برابر با حجم واردات سالانه گوشی تلفن همراه، و حتی هم‌سنگ صادرات سالانه پسته و قیر کشور است. به‌بیان ساده، در عرض کمتر از یک ماه، دارایی معادل یک سال نیاز اساسی کشور از دسترس خارج شده است.

این رخداد نشان می‌دهد که برخلاف تصور بسیاری از فعالان این حوزه، بازار رمزارز تنها یک زمین بازی برای سفته‌بازی و شکار سودهای چندصد درصدی نیست؛ بلکه محیطی است که ژئوپلیتیک، قوانین مالی جهانی و فشارهای سیاسی می‌توانند هر لحظه جریان نقدینگی آن را مختل کنند. تاکنون سرمایه‌گذاران بیشتر روی ریسک‌های قیمتی متمرکز بودند؛ اما این رویداد یادآور می‌شود که «ریسک نگهداری» به اندازه نوسانات قیمتی مهم و شاید حتی مهم‌تر است.

مدیریت این ریسک، نیازمند درک عمیق از ساختار بازار رمزارزها و انتخاب ابزارهای امن نگهداری دارایی است. سرمایه‌گذاران باید به جای نگهداری دارایی در صرافی‌های متمرکز، بخشی از پرتفوی خود را به کیف‌پول‌های سخت‌افزاری منتقل کنند، از قابلیت‌های شبکه‌های غیرمتمرکز (DEX) ها استفاده کنند و توزیع جغرافیایی دارایی خود را در نظر بگیرند تا ریسک بلوکه شدن کاهش یابد. این البته تنها یک لایه از محافظت است و به معنای مصونیت کامل نیست، اما می‌تواند ریسک را کنترل‌پذیرتر کند.

از منظر رفتاری، چنین رخدادهایی می‌توانند تغییرات شدیدی در روان بازار ایجاد کنند. سرمایه‌گذاران خرد، به‌ویژه کسانی که تازه وارد این حوزه شده‌اند، ممکن است دچار شوک شوند و تصمیم به خروج از بازار بگیرند. این خروج، در کوتاه‌مدت می‌تواند فشار فروش ایجاد کند و قیمت برخی رمزارزها را پایین بیاورد. در مقابل، فعالان حرفه‌ای‌تر احتمالاً به دنبال راهکارهای پیچیده‌تر و استراتژی‌های توزیع ریسک می‌روند، از جمله استفاده از پروتکل‌های غیرامانی، تقسیم سرمایه بین چند شبکه مختلف، و حتی استفاده از استیبل‌کوین‌هایی با پشتوانه‌های متنوع‌تر.

از منظر سیاست‌گذاری نیز این رخداد می‌تواند بر روند تصمیم‌گیری داخلی اثرگذار باشد. دولت و نهادهای مالی کشور ممکن است بیش از گذشته به ضرورت توسعه زیرساخت‌های بومی و حتی تدوین مقررات جامع برای حوزه رمزارز توجه کنند. در غیر این صورت، هرچه وابستگی سرمایه‌گذاران ایرانی به زیرساخت‌های خارجی بیشتر باشد، احتمال آسیب‌پذیری آن‌ها در برابر چنین تصمیمات سیاسی افزایش می‌یابد.

در سطح جهانی نیز ممکن است این رویداد بر رفتار بازار رمزارز تأثیر بگذارد. محدود کردن دسترسی این حجم از سرمایه ایرانی می‌تواند در کوتاه‌مدت به کاهش نقدینگی برخی بازارها منجر شود و حتی اثر روانی آن روی قیمت استیبل‌کوین‌ها و برخی رمزارزهای پرمعامله مشاهده شود. با این حال، تجربه‌های پیشین نشان داده که بازار جهانی معمولاً این نوع شوک‌های منطقه‌ای را سریع هضم می‌کند و اثر آن بیشتر در بعد روانی و منطقه‌ای باقی می‌ماند تا در بعد قیمتی جهانی.

در نهایت، این اتفاق پیامی روشن برای سرمایه‌گذاران ایرانی دارد: بازار رمزارز همان‌قدر که می‌تواند فرصت‌ساز باشد، می‌تواند در کسری از ثانیه تهدیدی بزرگ برای سرمایه‌های شما باشد. مدیریت ریسک تنها در تعیین حد سود و ضرر خلاصه نمی‌شود، بلکه شامل انتخاب محل امن برای نگهداری، درک ساختار حقوقی دارایی‌های دیجیتال و آمادگی برای مواجهه با سناریوهای شدید سیاسی است. این بار، درس بزرگ بازار رمزارز برای ما این است که امنیت سرمایه، پیش‌شرط هر نوع استراتژی بازدهی است.