به گزارش خبرنگار اقتصادروا؛ در هفته‌های اخیر یکی از موضوعات قابل توجه در بازارهای مالی، بازگشت پرقدرت نقره به صحنه بوده است. دارایی‌ای که سال‌ها در سایه طلا قرار داشت، حالا با جهش‌های قابل توجه قیمتی بار دیگر نگاه‌ها را به سمت خود جلب کرده است. بررسی داده‌های داخلی و جهانی نشان می‌دهد که نقره در سال ۲۰۲۵ نه تنها همراه با طلا رشد کرده بلکه در مقاطعی عملکرد بهتری هم از خود نشان داده است و همین مسأله باعث شده صندوق‌های مبتنی بر طلا در ایران نیز به تدریج به سمت وارد کردن گواهی سپرده نقره در پرتفوی خود حرکت کنند.

آمار یک‌ماهه اخیر در بازار داخل گواه این تغییر است. گواهی سپرده نقره در بورس کالا بیش از ۵۷ درصد بازدهی ثبت کرده در حالی که صندوق‌های طلایی در همین بازه تنها بین ۲۲ تا ۲۴ درصد سود داشته‌اند. چنین فاصله‌ای بیانگر آن است که نقره در این دوره بسیار پرشتاب‌تر از طلا عمل کرده است. همین اختلاف توجه مدیران سرمایه‌گذاری را جلب کرده و سبب شده آنها با احتیاط و در مقیاسی محدود نقره را وارد پرتفوی کنند. در واقع، این روند نشان‌دهنده یک تغییر نگرش است؛ تغییری که می‌تواند ضمن کاهش ریسک، افق بازدهی بیشتری هم ایجاد کند.

این تحولات در سطح جهانی نیز تأیید می‌شود. داده‌های سال ۲۰۲۵ نشان می‌دهد طلا تاکنون بیش از ۴۵ درصد بازدهی داشته که برای این فلز ارزشمند رقمی قابل توجه است، اما نقره در همین بازه بیش از ۵۸ درصد رشد قیمت را تجربه کرده است. چنین اختلافی از یک قاعده دیرینه حکایت دارد: نقره معمولاً هم‌مسیر با طلا حرکت می‌کند اما با شدت و سرعت بیشتر. از همین روست که نسبت طلا به نقره (Gold/Silver Ratio) یکی از شاخص‌های مهم تحلیل‌گران به شمار می‌رود. کاهش این نسبت در ماه‌های اخیر نشان می‌دهد که نقره در حال بازیابی جایگاه تاریخی خود است و از وضعیت کم‌ارزش‌شده سال‌های گذشته فاصله می‌گیرد.

اهمیت نقره تنها در همبستگی آن با طلا خلاصه نمی‌شود. این فلز دو چهره دارد: از یک سو مانند طلا به‌عنوان دارایی امن و ابزار ذخیره ارزش شناخته می‌شود و در زمان بحران‌ها یا تورم بالا مورد توجه قرار می‌گیرد، و از سوی دیگر نقشی پررنگ در صنایع مختلف ایفا می‌کند. نقره در تولید پنل‌های خورشیدی، تجهیزات الکترونیکی، ابزارهای پزشکی و فناوری‌های نو کاربرد گسترده‌ای دارد. همین ترکیب باعث شده نقره رفتاری دوگانه داشته باشد؛ در دوره‌های نااطمینانی اقتصادی همراه طلا رشد می‌کند و در دوره‌های رونق صنعتی حتی جلوتر از طلا حرکت می‌کند. این ویژگی همان چیزی است که هم فرصت و هم تهدید محسوب می‌شود: فرصت برای کسانی که به دنبال بازدهی بیشتر هستند و تهدید برای کسانی که تاب‌آوری لازم در برابر نوسانات تند و تیز نقره را ندارند.

در ایران صندوق‌های طلایی تاکنون نقش اصلی در جذب سرمایه‌های خرد برای پوشش تورمی را بر عهده داشتند. حالا که این صندوق‌ها به تدریج در حال ورود به نقره هستند، می‌توان انتظار داشت ترکیب جدیدی از دارایی‌ها شکل بگیرد؛ ترکیبی که طلا را به‌عنوان پشتوانه‌ای پایدار حفظ می‌کند و نقره را به‌عنوان موتور محرک بازدهی اضافه می‌کند. در شرایط اقتصادی ایران که تورم مزمن و بی‌ثباتی ارزی همواره دغدغه سرمایه‌گذاران است، چنین تنوعی می‌تواند به مدیریت بهتر ریسک کمک کند.

به نظر می‌رسد روند جهانی و داخلی هم‌راستا با یکدیگر در حال نشان دادن یک پیام واحد هستند: نقره بار دیگر به صحنه بازگشته و نمی‌توان نقش آن را در تصمیمات سرمایه‌گذاری نادیده گرفت. برای سرمایه‌گذار ایرانی، این تغییر هم می‌تواند فرصتی تازه باشد و هم هشداری برای دقت بیشتر. نقره بازدهی بالاتری را نوید می‌دهد، اما همزمان نوسانات شدیدتری را نیز به همراه دارد. از این رو، ورود محتاطانه و ترکیب آن با طلا در پرتفوی، می‌تواند راهکاری معقول برای بهره‌گیری از این شرایط باشد؛ راهکاری که هم جذابیت‌های سنتی طلا را حفظ می‌کند و هم از فرصت‌های جدید نقره بی‌بهره نمی‌ماند.

گزارش از: بهنام مهری حسینی، کارشناس بازار های مالی