به گزارش خبرنگار اقتصادرَوا، خاورمیانه نه‌تنها بزرگ‌ترین تولیدکننده نفت در جهان به شمار می‌رود، بلکه یکی از کانون‌های اصلی تجارت دریایی نیز هست. بنا بر گزارش اسکای‌نیوز، آب‌راه‌های این منطقه نقش کلیدی در جابه‌جایی نفت خام و کالاهای مختلف از طریق کشتی‌های باری و کانتینری ایفا می‌کنند.

افزایش تنش‌های ژئوپلیتیکی در این منطقه معمولاً با رشد بهای نفت همراه است، چراکه نگرانی‌ها درباره محدودیت عرضه بالا می‌گیرد؛ به‌ویژه در صورت بسته‌شدن مسیرهای حیاتی یا حمله به خطوط کشتیرانی. در چنین شرایطی، هزینه‌های بیمه حمل‌ونقل دریایی افزایش می‌یابد و این افزایش نهایتاً به قیمت مصرف‌کننده منتقل می‌شود.

نفت برنت، شاخص مرجع جهانی، اخیراً با 8 درصد رشد به سطح 75 دلار برای هر بشکه رسیده است. از آن‌جا که نفت بخش مهمی از زنجیره تولید بسیاری از کالاها و خدمات است — از پلاستیک تا سوخت هواپیما — نوسانات قیمت آن می‌تواند اثرات گسترده‌ای در اقتصاد برجای بگذارد.

بر اساس داده‌های صندوق بین‌المللی پول، هر 10 درصد افزایش در بهای نفت می‌تواند حدود 0.4 درصد تورم را در کشورهای توسعه‌یافته به‌دنبال داشته باشد. با وجود برخی دیدگاه‌های خوش‌بینانه نسبت به دوام تجارت، واقعیت آن است که منطقه با چالش‌های جدی روبه‌روست.

در این میان، حملات گروه انصارالله به کشتی‌هایی که قصد عبور از دریای سرخ به سوی کانال سوئز داشتند، نگرانی‌ها را افزایش داده است. کانال سوئز از مسیرهای اصلی تجارت دریایی جهانی محسوب می‌شود.

سارا شیفلینگ، استاد اقتصاد حمل‌ونقل در دانشگاه هانکن، اظهار داشت که بسیاری از کشتی‌ها به ناچار مسیر طولانی‌تری را از اطراف قاره آفریقا انتخاب می‌کنند؛ سفری که یک تا دو هفته بیشتر زمان می‌برد و تا یک میلیون دلار به هزینه هر سفر می‌افزاید.

او همچنین هشدار داد که این تأخیرها باعث کاهش ظرفیت جهانی ناوگان دریایی می‌شود و پیامدهای آن در زنجیره تأمین جهانی قابل‌ملاحظه خواهد بود.

در این میان، تنگه هرمز نیز نقش تعیین‌کننده‌ای دارد؛ آب‌راهی که حدود 25 درصد از تجارت جهانی نفت از آن عبور می‌کند. تحلیلگران گلدمن ساکس هشدار داده‌اند که هرگونه اختلال در این گذرگاه می‌تواند بهای نفت را تا مرز 100 دلار بالا ببرد. گفتنی است چین به‌عنوان بزرگ‌ترین خریدار نفت ایران و همچنین امارات و قطر برای صادرات نفت خود، وابستگی زیادی به تنگه هرمز دارند.