به گزارش خبرنگار اقتصادروا؛ از اواسط اردیبهشت ۱۴۰۴، بازار صندوق‌های اهرمی شاهد یکی از شدیدترین ریزش‌های خود در سال‌های اخیر بوده است؛ ریزشی که با انتشار خبر کاهش ضریب اعتبار این صندوق‌ها آغاز شد و به سرعت دامنه آن گسترش یافت. ضریب اعتبار به‌عنوان یکی از کلیدی‌ترین مؤلفه‌های جذابیت صندوق‌های اهرمی، نقش مستقیم در توانایی این صندوق‌ها برای استفاده از اهرم مالی و افزایش بازده سرمایه‌گذاران دارد. کاهش این ضریب عملاً قدرت خرید و ظرفیت سرمایه‌گذاری صندوق‌ها را محدود کرد و سبب شد بخشی از سرمایه‌گذاران، به‌ویژه آن‌هایی که بر مبنای استراتژی‌های پرریسک وارد شده بودند، برای خروج شتاب بگیرند.

این فشار فروش در همان هفته‌های ابتدایی به شکل صف‌های سنگین نمایان شد و با وقوع شرایط جنگی، فضای روانی بازار نیز منفی‌تر شد. ترس از تشدید بحران و عدم قطعیت‌های سیاسی و اقتصادی، سرمایه‌گذاران را به سمت نقد کردن دارایی‌ها سوق داد و موجی دوم از خروج سرمایه شکل گرفت. در نتیجه، صندوق‌های اهرمی که پیش‌تر به دلیل ماهیت پرنوسان خود جذابیت زیادی داشتند، به یکی از پرریسک‌ترین گزینه‌های بازار تبدیل شدند.

هرچند در ادامه و با بازگشت ضریب اعتبار به حالت قبل، امیدهایی برای بهبود شرایط ایجاد شد و حتی دامنه نوسان این صندوق‌ها یک درصد افزایش یافت، اما اثرات روانی و بی‌اعتمادی شکل‌گرفته میان فعالان بازار همچنان پابرجاست. بسیاری از سرمایه‌گذاران کوچک ترجیح داده‌اند منتظر تثبیت وضعیت و نشانه‌های واقعی از بازگشت تعادل بمانند و همین امر موجب شده صف‌های فروش تداوم یابد.

ریزش اخیر تنها به عوامل بنیادی مانند تغییر ضریب اعتبار محدود نبوده، بلکه ترکیبی از فشار روانی ناشی از اخبار منفی، شرایط کلان اقتصادی، و نوسانات شدید بازار سهام عامل اصلی این سقوط آزاد بوده است. اکنون پرسش اصلی این است که آیا با گذر زمان و بازگشت اعتماد، این صندوق‌ها می‌توانند دوباره به جایگاه پیشین خود به‌عنوان یکی از ابزارهای محبوب سرمایه‌گذاری بازگردند یا خیر.

گزارش از: بهنام مهری حسینی، کارشناس بازار های مالی