درک سیاست خارجی «ماگا» و راست جدید آمریکا
به گزارش اقتصادرَوا؛ این یادداشت، خلاصه‌ای از دیدگاه‌های امیلی جاشینسکی، مفسر محافظه‌کار، درباره جنبش راست جدید آمریکا، ماهیت سیاست خارجی «اول آمریکا» (America First) و تغییرات فرهنگی و سیاسی در میان نسل جوان ارائه می‌دهد.
گرایش محافظه‌کارانه در میان نسل جوان
برخلاف تصور رایج مبنی بر اینکه جوانان به طور سنتی مترقی (چپ) هستند و با افزایش سن محافظه‌کار می‌شوند، نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که جوان‌ترین رأی‌دهندگان در ایالات متحده (افراد زیر ۳۰ سال) اکنون به سمت محافظه‌کاری گرایش یافته‌اند. این تغییر با افزایش ۷ درصدی حمایت از دونالد ترامپ در سال ۲۰۲۴ نسبت به دو دوره قبلی ریاست‌جمهوری او مشهود است و ۴۳ درصد از افراد زیر ۳۰ سال به وی رأی دادند. این روند، به ویژه در میان مردان جوان، حادتر است، اگرچه زنان جوان نیز از دموکرات‌ها فاصله گرفته‌اند.
این تغییر جهت، بیشتر یک واکنش متقابل (anti-left) است تا یک حمایت پایدار و ریشه‌دار از حزب جمهوری‌خواه. مسائل فرهنگی هسته اصلی این جنبش را تشکیل می‌دهند. تجربه‌هایی مانند جنبش «من هم» (MeToo)، فرهنگ طرد (cancel culture) و به ویژه همه‌گیری کووید-۱۹ که یک تجربه بنیادین و تغییردهنده الگو (paradigm-shifting) برای کل نسل جوان بود، در شکل‌گیری این دیدگاه‌های سیاسی نقش محوری داشته‌اند.
تعریف «راست جدید» و چالش‌های درونی
سنجش «راست جدید» در مقابل «راست قدیم» با میزان همدردی اساسی با آرمان «ماگا» (MAGA)، حتی اگر نه لزوماً شخص دونالد ترامپ، مشخص می‌شود. در حالی که شخصیت‌های «راست قدیم» با سیاست‌هایی مانند تعرفه‌ها، سیاست صنعتی یا تغییرات ضد امپریالیستی/ضد ماجراجویانه در سیاست خارجی (که توسط افرادی مانند جی. دی. ونس حمایت می‌شود) مخالف‌اند، این اختلافات فعلاً به دلیل محوریت ترامپ پنهان مانده‌اند. بسیاری از افراد ممکن است از سیاست‌های جدید (مانند تعرفه‌ها) حمایت کنند، نه به دلیل اعتقاد واقعی به آن‌ها، بلکه به دلیل وفاداری به ترامپ. پیش‌بینی می‌شود پس از خروج ترامپ از صحنه، مرزهای داخلی جنبش محافظه‌کاری آشکارتر شوند.
در موضوع مهاجرت، رویکرد ترامپ ترکیبی از عملکرد نمایشی و سیاست‌گذاری است که قصد آن بازدارندگی است. هدف دیگر، جابه‌جایی «پنجره اورتون» (Overton window یا پنجره گفتمان: محدوده موضوع‌هایی که از نظر سیاسی برای اکثریت مردم در یک زمان خاص قابل قبول به شمار می‌رود) در گفتمان مهاجرت جمهوری‌خواهان است تا جایی که سیاست‌های سنتی «راست قدیم» برای اصلاحات جامع مهاجرت غیرقابل‌تحمل تلقی شوند. (مانند طرح «گنگ او ایت» (Gang of Eight): این اصطلاح به گروهی از سناتورهای جمهوری‌خواه و دموکرات در ایالات متحده اشاره دارد که به طور مشترک برای تصویب لایحه اصلاحات جامع مهاجرت تلاش کردند.)
ابهام در سیاست خارجی «اول آمریکا»
شعار محوری سیاست خارجی جدید جمهوری‌خواهان، «اول آمریکا» است. اگرچه این عبارت به عنوان یک ابزار برندسازی و پیشرفتی نسبت به الگوهای قبلی (مانند جنگ جهانی علیه تروریسم) تلقی می‌شود، اما تعریف آن مبهم است. در عمل، ترامپ خود تعیین می‌کند که «اول آمریکا» به چه معناست و آن را به صورت عمل‌گرایانه و تکه‌تکه در مذاکرات یا تصمیماتش تعریف می‌کند. نمونه آن بحث درباره گرینلند یا ونزوئلا است. این رویکرد عمل‌گرایانه، در عین حال که بهتر از الگوی ثابت اعمال شده بر عراق و افغانستان است، منجر به فقدان یک دکترین مشخص و قابل‌تعریف برای آینده می‌شود.
یکی از تنش‌های داخلی مهم، شکاف عمیق بین جوانان و افراد مسن‌تر در جناح راست درباره موضوع اسرائیل است. شباهت‌هایی در موضع‌گیری جوانان راست‌گرا و ایدئولوگ‌های لیبرال تندرو درباره میزان دخالت ایالات متحده در این درگیری وجود دارد که باعث ناراحتی شدید در محافل محافظه‌کار می‌شود.
آزمون وفاداری و ممانعت از نقد سازنده
یکی از بزرگ‌ترین مشکلات در دوره ترامپ، آزمون‌های وفاداری شدید است که رهبری اعمال می‌کند. این شرایط، ارائه نقد سازنده را برای مفسران و فعالان محافظه‌کار دشوار می‌سازد. به دلیل ترس از عدم موفقیت در این «آزمون وفاداری»، منتقدان در برابر مسائلی مانند تمرکز بیش از حد قدرت اجرایی یا مشکلات مربوط به آزادی بیان که در دولت ترامپ مطرح می‌شود، سکوت اختیار می‌کنند؛ این در حالی است که این مسائل در دوران دولت‌های پیشین (مانند اوباما و بایدن) از سوی راست هدف انتقاد بودند.
راست جدید در بستر عوام‌گرایی جهانی
ظهور راست جدید آمریکا هم‌زمان و هم‌راستا با افزایش جنبش‌های راست‌گرا در سراسر جهان غرب (مانند آلمان، فرانسه، ترکیه، مجارستان و هند) است. ویژگی مشترک این اشکال از پوپولیسم غربی این است که ائتلاف آن‌ها بیشتر بر واکنش غریزی و ضد چپ استوار است تا بر ایدئولوژی‌های سنتی محافظه‌کارانه (مانند ائتلاف فیوژنیست قدیمی که ضدیت با کمونیسم، محافظه‌کاری مالی و اجتماعی را به هم پیوند می‌داد). بخش بزرگی از ائتلاف «ماگا» به دنبال جنبش دولت محدود حزب تی پارتی نیست، بلکه عمدتاً توسط ملی‌گرایی و واکنش‌پذیری هدایت می‌شود.
گزارش از: امیرحسین مستقل، کارشناس اقتصادی