چراغ قرمزهای مهندسی را رد نکنیم!
به گزارش اقتصادرَوا؛ شاید بهترین راه برای توصیف وضعیت رعایت استانداردها در پروژههای ریلی و عمرانی کشور، مقایسه آن با وضعیت رانندگیمان باشد.
یک اکوسیستم معیوب که سه ضلع اصلی دارد:
۱. پیمانکار (راننده)
قوانین رانندگی شفاف هستند، اما چرا رعایت نمیشوند؟ چون گاهی فرهنگ مخرب «زرنگی» جایگزین فرهنگ «نظم» میشود.
در مهندسی هم گاهی پیمانکار، دور زدن استاندارد را نشانه توانمندی و سرعت عمل میداند! درست مثل رانندهای که چراغ زرد را به معنی “گاز بده” تفسیر میکند، نه “احتیاط کن”.
۲. ناظر (پلیس)
ناظری که سواد کافی نداشته باشد، یا توان و قاطعیت اعمال قانون را نداشته باشد، دقیقاً مانند پلیسی است که تخلف را میبیند اما اقدامی نمیکند.
نتیجه؟ استاندارد و قانون به یک کاغذ پاره تبدیل میشود.
۳. تجهیزات (دوربین ثبت تخلف)
وقتی پلیس ابزار نظارتی هوشمند ندارد، اعمال قانون سلیقهای میشود.
در مهندسی هم وقتی تجهیزات دقیق اندازهگیری، ماشینآلات مکانیزه و ابزار تست نداریم، صحبت از پیادهسازی «استانداردهای دقیق اروپایی» تقریباً غیرممکن است.
عدم احترام به قانون در رانندگی، شاید منجر به یک جریمه یا تصادف جزئی شود؛ اما نادیده گرفتن استاندارد در یک پروژه ریلی و عمرانی، یعنی هدررفت عظیم بیتالمال و خدای نکرده فاجعهای جبرانناپذیر.
بیایید به استاندارد به چشم گاردریل (حفاظتکننده) نگاه کنیم، نه یک سرعتگیر (مزاحم)!