به گزارش خبرنگار اقتصادرَوا، وارن بافت، مشهور به «Oracle of Omaha»، یکی از شناخته‌شده‌ترین چهره‌های دنیای سرمایه‌گذاری است. او با خرید شرکت نساجی برکشایر هاتاوی در دهه ۱۹۶۰، آغازگر داستانی شد که امروزه به‌عنوان یکی از موفق‌ترین نمونه‌های مدیریت سرمایه در تاریخ شناخته می‌شود. اما چه چیزی باعث شد بافت بتواند از یک شرکت شکست‌خورده، امپراتوری مالی بسازد؟

بافت از پیروان سرسخت مکتب سرمایه‌گذاری ارزشی (Value Investing) است، روشی که ابتدا توسط «بنجامین گراهام» پایه‌گذاری شد. او به‌جای خرید سهام‌هایی که صرفاً در حال رشد هستند، شرکت‌هایی را انتخاب می‌کرد که زیر ارزش واقعی‌شان معامله می‌شدند، اما دارای بنیان قوی، جریان نقدی پایدار، و تیم مدیریتی قابل‌اعتماد بودند. بافت چند سالی در دانشگاه کلمبیا، شاگرد بنجامین گراهام بود و سپس در شرکت سرمایه گذاری گراهام، مشغول به کار شد و تماما با این روش سرمایه گذاری آشنا شد.

پس از مدتی که بافت در شرکت گراهام کار کرد، تصمیم گرفت شرکت سرمایه‌گذاری خصوصی خودش را تأسیس کند و ابتدا با گرفتن سرمایه از اطرافیان، سبد سرمایه‌گذاری می‌چید. رویکرد او برای سرمایه‌گذاری به این شیوه بود که سعی می‌کرد با منابع انسانی شرکت‌ها، از جمله مدیرعامل هر شرکت، به‌طور خصوصی ملاقاتی داشته باشد و از روند کاری آن‌ها مطمئن شود و سپس به خرید سهام آن شرکت اعتماد می‌کرد. برای او، شور و اشتیاق داشتن و مصر بودن مدیرعامل، فاکتور مهمی برای رشد سهام آن شرکت در آینده به‌حساب می‌آمد. بافت جمله‌ای دارد تحت این عنوان: «به شما می‌گویم چگونه ثروتمند شوید. درها را ببندید. وقتی همه حریص هستند، شما بترسید و وقتی همه ترسیده‌اند، شما حریص باشید.»

این جمله بافت تماما با روش سرمایه گذاری ارزشی که او از بنجامین گراهام آموخته بود، هم راستا بود. مثالی از سرمایه گذاری بافت به این شیوه وجود دارد. وارن باقت در سال 1963 با ماجرایی در مورد رسوایی آمریکن اکسپرس مواجه شد. یکی زیرمجموعه‌های این شرکت گفته بود که برخی از مخازنش مختص ذخیره‌سازی روغن سویا هستند، اما بعدا مشخص شد که آن‌ها از آب دریا پر هستند. در نتیجه، سهام آمریکن اکسپرس ضربه شدیدی خورد. اما این خبر بافت را نگران نکرد. او می‌دانست که این شرکت دوباره سرپا خواهد شد. بنابراین وقتی قیمت‌ سهم در ژانویه ۱۹۶۴ به پایین‌ترین حد خود رسید، او به تدریج پولش را در آمریکن اکسپرس ریخت: ابتدا ۳ میلیون دلار و سپس، تا سال ۱۹۶۶، ۱۳ میلیون دلار. طبق پیشبینی وارن، آمریکن اکسپرس دوباره سرپا شد و سود بالایی را برای او به همراه آورد. او با این پول خریدهای بیشتری انجام داد. یکی از اولین خریدهای او کسب و کاری بود که بعدها هویت بافت را تعریف می‌کرد، یک تولیدکننده کوچک پارچه در ماساچوست به نام برکشایر هاتاوی.

او به طور جالبی سود های کسب شده را مجددا سرمایه گذاری می کرد و همین امر باعث شد که او سرمایه خود را به شکل سود مرکب رشد دهد. به طوری که او در سن 35 سالگی میلیونر بود و در سن 60 سالگی میلیاردر. روند پیشرفت او، از منحنی خطی و مستقیم پیروی نمی کرد و به مانند یک گلوله برفی(بهمن) که از بالای کوه تا پایین دامنه کوه قل می خورد و مدام بزرگ و بزرگتر می شود، سرمایه بافت هم بزرگ و بزرگ تر می شد. نکته جالب توجه این است که بخش اعظم ثروت بافت پس از سن 60 سالگی شکل گرفت. بر اساس تحلیل‌ها، حدود ۸۸٪از ثروت او پس از سن ۶۵ سالگی ایجاد شده است، که نشان‌دهنده قدرت سود مرکب در بلندمدت است.

 

بافت همیشه به برندهای دارای "moat" یا «خندق اقتصادی» علاقه‌مند بوده، یعنی شرکت‌هایی که مزیت رقابتی بلندمدت دارند. برای مثال شرکت هایی مثل کوکاکولا، اپل، امریکن اکسپرس و دیگر شرکت هایی که به صورت تقریبی می توانند که کل تقاضای بازار را پوشش دهند و به صورت انحصاری، فروش یک حوزه را در اختیار بگیرند، بافت را قانع به سرمایه گذاری در آن ها می کردند. این رویکرد بافت در سرمایه گذاری باعث شد که او سهامدار سهام هایی شود که قرار است در طولانی مدت به او سود دهند.

در دفتر مرکزی برکشایر هاتاوی در اوماها (نبراسکا)، تنها کمتر از ۳۰ نفر کار می‌کنند! بافت خود در دفتری بسیار ساده با تیمی کوچک فعالیت می‌کند، و با وجود مدیریت یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان، به شدت از تجملات و ساختارهای پیچیده دوری کرده است.

بافت بارها به نقش شانس در موفقیت خود اشاره کرده است. او مفهوم «لاتاری تخمدانی» را مطرح کرده و معتقد است که تولد در زمان و مکان مناسب، دسترسی به آموزش باکیفیت و داشتن مربیانی مانند بنجامین گراهام، از عوامل شانس‌آور در زندگی او بوده‌اند. بافت زیر دست پدری که کارگزار سهام بود بزرگ شد و طبیعتا حضور در خانواده ای که در بازار بورس فعال بودند، او را بیشتر به بازار سهام و نحوه کارکرد آن علاقمند و آشنا کرد. همچنین در برهه ای از زندگی بافت، او در مدرسه کسب و کار هاروارد قبول نشد و اجبارا توفیقی برای او شد که در دانشگاه کلمبیا، بنجامین گراهام و دیوید دود که در دانشگاه کلمبیا درس می دادند را ملاقات کند و مسیر زندگی اش به کل عوض شود.

به طور کلی دستاورد های بافت در طول زندگی اش، به عوامل محیطی و شانس، ابتکار و تلاش در نحوه سرمایه گذاری و آشنایی با اشخاصی مثل چارلی مانگر و بنجامین گراهام وابسته بوده است. اکنون پس از 55 سال و ثبت کارنامه ای درخشان در زمینه سرمایه گذاری،دوران فعالیت او به عنوان مدیرعامل برکشایر هاتاوی، در سن 94 سالگی به پایان رسید. او در سال 2008 به عنوان ثروتمندترین فرد جهان لقب گرفت و تا سال های سال جزو 10 تای لیست افراد ثروتمند حضور داشت. در سال ۱۹۶۵، وقتی بافت کنترل برکشایر را در دست گرفت، قیمت هر سهم کلاس A این شرکت حدود ۱۹ دلار بود. امروز (۲۰۲۵)، این عدد از ۶۰۰,۰۰۰ دلار هم عبور کرده است. یعنی هر یک دلار سرمایه‌گذاری در سهام برکشایر در سال ۱۹۶۵، اکنون بیش از ۳۵,۰۰۰ برابر شده است!

گزارش از: بهنام مهری حسینی، کارشناس بازارهای مالی