به گزارش اقتصادرَوا، در یک تغییر قابل توجه در روند تاریخی اشتغال در آمریکا، نرخ مشارکت زنان در نیروی کار در حال کاهش است، در حالی که نرخ مشارکت مردان ثابت مانده است. از اوت ۲۰۲۴، نرخ مشارکت زنان تقریباً یک واحد درصد کاهش یافته است، روندی که نمایانگر خروج بیش از ۶۰۰,۰۰۰ زن از نیروی کار است. این افزایش در شکاف مشارکت جنسیتی، بزرگ‌ترین جهش مشاهده شده از دهه ۱۹۵۰ به شمار می‌رود. در حالی که گمانه‌زنی‌های اولیه بر تغییرات اجتماعی یا رکود اقتصادی در صنایع با محوریت با زنان متمرکز بود، شواهد موجود این توضیحات را تأیید نمی‌کند. داده‌ها قویاً نشان می‌دهند که عامل اصلی این کاهش، یک رونق کوچک تولد (Baby Boom) پس از همه‌گیری کرونا است که باعث افزایش تعداد مادران جوان شده و در نتیجه نرخ مشارکت کلی را به طور موقت کاهش داده است. آینده این روند به چگونگی تعامل این مادران جدید با سیاست‌های رو به افزایش «بازگشت به دفتر» (Return-to-Office) بستگی دارد.

واگرایی روند مشارکت نیروی کار

از سال ۱۹۴۸، زنان آمریکایی به طور پیوسته در حال نزدیک‌شدن به نرخ مشارکت نیروی کار مردان بوده‌اند. تا اوایل سال ۲۰۲۵، پس از بهبود سریع‌تر زنان پس از پاندمی کووید-۱۹، این شکاف به کمترین میزان ثبت شده خود (۱۰.۱ واحد درصد) رسید. با این حال، در حال حاضر، این روند تاریخی معکوس شده است؛ نرخ مشارکت زنان از ۵۷.۷٪ به ۵۶.۹٪ کاهش یافته است.

رد فرضیه رکود بخشی و تغییر اجتماعی

بررسی داده‌ها نشان می‌دهد که توضیحات رایج برای این پدیده، مؤیدی ندارند. این فرضیه که صنایع با محوریت زنان در رکود هستند، توسط داده‌ها رد می‌شود. بخش‌هایی که بیشترین کاهش مشاغل را در سال گذشته تجربه کرده‌اند (مانند خرده‌فروشی، تولید و حمل‌ونقل) یا به طور نسبی متعادل هستند یا نیروی کار مردانه غالب است. در مقابل، بخش‌های تحت سلطه زنان، مانند آموزش و مراقبت‌های بهداشتی، در حال افزایش نیروی کار بوده‌اند.

همچنین، اگرچه جریان‌های اجتماعی مانند افزایش «همسران سنتی» (Tradwives) در فضای مجازی مطرح شده است، اما تحلیل آماری بر پویایی‌های خانواده متمرکز است.

فرضیه رونق تولد و تأثیر بر آمار زنان در سن اوج

کاهش مشاهده شده در نرخ مشارکت زنان «در سن اوج» (۲۵ تا ۵۴ساله) که فرزندان زیر پنج سال دارند، در ابتدا فرضیه خروج مادران را به دلیل افزایش هزینه‌های مراقبت از کودک تأیید می‌کرد. با این حال، تحلیلگران دریافتند که این کاهش در «نرخ» گمراه‌کننده است. تعداد مطلق زنانی که فرزندان خردسال دارند و شاغل هستند، در واقع افزایش یافته است (از ۷.۸ میلیون به ۷.۹ میلیون نفر در طول دو سال). این کاهش نرخ، ناشی از افزایش تعداد کل مادران جوان است. تأخیر در ازدواج‌ها به دلیل همه‌گیری کرونا و متعاقباً افزایش ثبت ازدواج‌ها در سال ۲۰۲۲، اکنون به یک موج تولد (معمولاً یک تا دو سال پس از ازدواج) منجر شده است. این «رونق تولد کوچک» احتمالاً عامل کافی برای خروج موقت زنان برای مرخصی زایمان است. این وضعیت ذاتاً خبر خوبی تلقی می‌شود، زیرا انتظار می‌رود بسیاری از این زنان پس از پایان مرخصی به کار بازگردند.

پیامدهای سیاست‌گذاری در خصوص کار از راه دور

سؤال مهم این است که این روند چگونه با محیط کار در حال تغییر، تعامل خواهد داشت. تحقیقات قبلی نشان داده است که زنانی که در اوایل همه‌گیری باردار بودند، نرخ مشارکت بالاتری نسبت به زنانی که یک سال پیش از آن زایمان کرده بودند، داشتند؛ این موضوع احتمالاً به دلیل سهولت کار از راه دور در مدیریت نقش‌های دوگانه مادران بود. اکنون، با متداول شدن دستورالعمل‌های بازگشت به دفتر (RTO) در میان کارفرمایان، نگرانی این است که مادرانی که به دلیل رونق تولد اخیر از کار خارج شده‌اند، ممکن است با نرخ پایین‌تری نسبت به پیش‌بینی‌ها به نیروی کار بازگردند.

بر اساس شواهد موجود، خروج اخیر زنان آمریکایی از نیروی کار احتمالاً یک پدیده موقتی است که بیشتر ناشی از افزایش نرخ زاد و ولد پس از همه‌گیری کرونا است، تا رکود اقتصادی یا یک عقب‌نشینی اجتماعی دائمی. با این حال، سیاست‌های کارفرمایان در مورد کار انعطاف‌پذیر (به ویژه دستورالعمل‌های بازگشت به دفتر) می‌تواند تعیین‌کننده این باشد که آیا این زنان به‌سرعت و با نرخ بالا به بازار کار باز خواهند گشت یا خیر.

گزارش از: امیرحسین مستقل، کارشناس اقتصادی